Bonusmama, ben jij op zoek naar manieren om de balans te vinden tussen wanneer je betrokkenheid toont en wanneer je afstand houdt in jouw samengestelde gezin? Dan is deze blog precies wat je zoekt. Bonusmama Lara neemt ons mee in de worsteling die zij ervaart om aan de belangen van iedereen te voldoen. Moet je juist een stap naar voren doen en jezelf laten zien? Of is het beter om afzijdig blijven? De rollercoaster van emoties waar je mee te maken krijgt, gaat niet in je koude kleren zitten. Ben je klaar om te ontdekken hoe je jouw rol als bonusmoeder kunt versterken, beter voor jezelf kunt zorgen en meer harmonie in je samengestelde gezin kunt brengen? Lees verder: Balans vinden als bonusmoeder: tips voor betrokkenheid en afstand in het samengestelde gezin.
In de warme ochtendzon zit Lara aan de keukentafel, haar handen om haar dampende kop koffie geklemd. Ze staart naar buiten, terwijl ze nadenkt over de afgelopen week. Als bonusmoeder van twee energieke tieners én moeder van haar eigen twee jonge kinderen, heeft ze haar handen meer dan vol gehad. Ze probeert betrokken te zijn bij het leven van alle kinderen, maar merkt dat het steeds moeilijker wordt om de balans te vinden tussen de verschillen in het tonen van betrokkenheid en afstand houden.
Lara begreep zijn standpunt, maar voelde zich gekwetst en alleen wanneer haar werd gevraagd om een stap terug te doen.
De afgelopen periode is vermoeiend geweest voor Lara. Terwijl ze haar bonuskinderen hielp met huiswerk en hun dagelijkse activiteiten, voelde ze zich buitengesloten, alsof ze niet helemaal paste in het plaatje van het gezin. De kinderen reageerde gelaten en leken geen behoefte te hebben aan haar hulp. Al een aantal jaren verzorgt en ondersteunt ze met liefde de kinderen, waarom voelde het nu ineens zo anders? Dit gevoel bracht haar in conflict met haar partner, die haar vroeg om meer ruimte te geven aan de kinderen en los te laten. Lara begreep zijn standpunt, maar voelde zich gekwetst en alleen wanneer haar werd gevraagd om een stap terug te doen. Tenslotte kwam deze discussie niet naar voren als het om hun gezamenlijke ouderschap gaat. De samenwerking voelt dan gelijkwaardig, geliefd en erkent.
Afgelopen zaterdagavond, tijdens de gebruikelijke overdracht van de bonuskinderen, merkte Lara dat er iets anders was. Terwijl ze haar eigen kinderen hielp met hun avondeten, wachtte ze gespannen op het geluid van de voordeur. Maar deze keer bleef het stil. Geen vrolijke begroetingen, geen geluid van voetstappen die door het huis echoën. Haar man was een weekend weg en ze hadden afgesproken dat de kinderen zouden komen.
Wanneer Lara voorzichtig bij haar man informeerde waar de bonuskinderen waren, antwoordde hij aarzelend dat ze hebben gevraagd of ze een andere dag konden komen, wanneer hun vader ook thuis was. Hij was er nog niet aan toegekomen haar dit te laten weten. Het was een simpele vraag, maar voor Lara voelde het als een afwijzing. Haar hart zonk in haar borstkas terwijl ze worstelde met een mix van emoties. Aan de ene kant begrijpt ze dat de kinderen tijd met hun vader willen doorbrengen, maar aan de andere kant voelde het alsof haar eigen aanwezigheid, samen met die van hun broertje en zusje, niet genoeg is om hun bezoek de moeite waard te maken. En wat betekent het loslaten dan voor de relatie tussen de kinderen? Waar is de verbinding met elkaar?
Terwijl ze in de stilte van het huis stond overspoelde een golf van verdriet en zelftwijfel haar. Ze vroeg zich af waarom haar betrokkenheid en zorg niet genoeg lijken te zijn. Het voelde alsof haar rol als bonusmoeder niet wordt erkend of gewaardeerd. Deze ervaring maakt het voor Lara nog moeilijker om de balans te vinden tussen haar natuurlijke verlangen om betrokken te zijn bij het leven van de bonuskinderen en het houden van afstand na de gevoelde afwijzing.
Lara ervaart een voortdurende strijd om de juiste balans te vinden tussen betrokkenheid en afstand in haar complexe gezinsdynamiek. Haar dubbele rol als bonusmoeder én biologische moeder breekt haar op. Ze wil betrokken zijn bij de opvoeding en verzorging van haar bonuskinderen, maar moet ook rekening houden met de band tussen hen en hun biologische ouders én met haar eigen kinderen. Ze heeft het gevoel twee levens in één te leiden wat veel van haar aanpassingsvermogen vraagt. Hoe vind je de verbinding als samengesteld gezin als de verbinding tussen een bonusmoeder en de bonuskinderen zo afhankelijk is van verschillende situaties?
Hoe is het om dit te lezen? Herken je delen van de worsteling die Lara ervaart? In hoeverre ervaar jij stress of zorgen over jouw plek in jouw samengestelde gezin? Of je nu zelf nog geen eigen kinderen samen met je partner hebt of misschien zelf beide al kinderen had uit een eerdere relatie. In alle gevallen is de betrokkenheid en het afstand houden in relatie tot de bonuskinderen een thema. We doen allemaal ons best om zo goed mogelijk aan te sluiten bij de bonuskinderen en deze vreemde dans tussen hoe betrokken je mag zijn en hoeveel afstand je moet houden vraagt veel van je flexibiliteit. Maar wat zijn de gevolgen van deze disbalans?
Gevolgen wanneer je de balans niet vindt:
- Constante stress en druk kunnen leiden tot overbelasting en uitputting, waardoor je je leeggezogen voelt.
- Je welzijn en veerkracht kunnen achteruitgaan als je niet genoeg aandacht besteedt aan je eigen behoeften en gevoelens.
- Binnen je samengestelde gezin kunnen er spanningen en conflicten ontstaan doordat de regels en verwachtingen niet duidelijk zijn en frustraties niet worden uitgesproken.
- De band tussen jou als bonusouder en de bonuskinderen, en ook tussen je eigen kinderen en de bonuskinderen, kan minder sterk worden als er niet genoeg aandacht aan wordt besteed.
- Als de balans tussen betrokkenheid en afstand voortdurend een bron van conflict is, kan dit leiden tot verminderde tevredenheid en geluk in je relatie. Jij en je partner kunnen jullie beide gefrustreerd en onbegrepen voelen, wat de kwaliteit van jullie relatie kan aantasten
Als de balans één kant opslaat heeft dit verschillende negatieve gevolgen voor iedereen in het samengestelde gezin. Met deze tips help ik je op weg om de juiste balans weer terug te vinden.
Tips voor het vinden van balans:
1. Zelfreflectie: Neem regelmatig de tijd om te reflecteren op je eigen behoeften, grenzen en emoties. Onderzoek wat je energie geeft en wat je uitput en neem dit serieus. Vertrouw op je intuïtie en luister naar wat je innerlijke stem je vertelt. Als je het gevoel hebt dat je te veel betrokkenheid toont en wat meer ruimte nodig hebt, wees dan niet bang om dit aan te geven. Voel je je echter dat je meer betrokkenheid zou moeten tonen, omdat de band met de kinderen versterkt kan worden? Dan is het tijd om meer actief deel te nemen.
- Doen: Plan wekelijkse zelfreflectiemomenten in, bijvoorbeeld door middel van meditatie, journaling of een rustige wandeling.
2. Communicatie: Praat openlijk met je partner over jullie gevoelens en behoeften. Check bij elkaar in of jullie nog samen dezelfde route lopen of dat er aanpassingen nodig zijn. Wanneer dit leeftijdsadequaat passend is, bekijk dan of jullie ook samen met de bonuskinderen en kinderen in gesprek kunnen. Bespreek wat voor jullie beiden werkt en hoe jullie elkaar kunnen ondersteunen. Wees vooral eerlijk over wat je aankunt.
- Doen: Plan regelmatig gezinsgesprekken waarin iedereen de kans krijgt om zijn of haar gevoelens en behoeften te delen.
3. Omgang met de kinderen: Observeer de reacties van de kinderen om te bepalen wanneer betrokkenheid en afstand gepast zijn. Let op positieve reacties en comfortabele houdingen als tekenen om betrokkenheid te tonen. Wanneer er echter weerstand of behoefte aan ruimte wordt geuit, overweeg dan om wat afstand te nemen.
- Doen: Plan in overleg regelmatig alleen tijd met elk kind om hun reacties en behoeften beter te begrijpen. Dit biedt de mogelijkheid om een nauwere band op te bouwen en hun signalen beter te interpreteren. Door regelmatig activiteiten te plannen, krijg je een beter inzicht in hun behoeften en voorkeuren.
4. Zelfzorg: Maak zelfzorg een prioriteit in je dagelijkse routine. Neem regelmatig tijd voor activiteiten die je ontspannen en energie geven, en wees niet bang om hulp te vragen als dat nodig is.
- Doen: Plan wekelijks tijd voor me-time, zoals een warm bad, een massage of een avondje uit met vrienden.
5. Lees je in en vraag hulp: Het kan heel helpend zijn om door middel van zelfhulpboeken of informatieve boeken over het samengestelde gezin jezelf meer te leren over jezelf en het samengestelde gezin.
- Doen: Merk je dat je alsnog vastloopt in je gevoelens en acties, schroom dan niet om informatie in te winnen bij een ervaren coach. Zo kan ik je ondersteunen bij de specifieke uitdagingen die het samengestelde gezin meebrengen en komen we samen tot effectieve oplossingen zodat jij weer in controle bent van je eigen levensgeluk samen met je partner.
6. Flexibiliteit: Wees bereid om je strategieën aan te passen als dat nodig is. Accepteer dat er goede en slechte dagen zullen zijn, en wees mild voor jezelf als dingen niet altijd gaan zoals gepland.
- Doen: Blijf in gesprek met je partner over wat de flexibiliteit op dat moment van je vraagt en bespreek met elkaar wat jullie beide nodig hebben om deze verandering te dragen.
Volg je mij al op Instagram? Leuk als ik je daar zie.
Lees ook;Bonusmoeder: het woord dat ik als bewust kinderloze vrouw nooit had verwacht te gebruiken
Disclaimer: de bonusmoeder in dit verhaal heeft haar verhaal anoniem gedeelt.