Mediator en ervaringsdeskundige Daniëlle van Mediation Garantie neemt ons mee in haar ervaringen met het ouderschapsplan. Niet alleen vanuit haar werk heeft zij hier dagelijks mee te maken, haar eigen ervaringen met het ouderschapsplan die zij op deed tijdens haar scheiding hebben haar veel doen laten inzien. Het ouderschapsplan is een belangrijk onderdeel na de scheiding om het ouderschap samen vorm te geven, dat de theorie en de praktijk erg uit elkaar kunnen liggen daar vertelt Danielle ons over in haar blog. Lees snel verder. ‘Het ouderschapsplan is een belangrijk document, maar het echte werk ligt in de dagelijkse praktijk’
Toen ik besloot te scheiden, voelde het alsof mijn wereld instortte. Het moment waarop ik mijn kinderen vertelde dat hun vader en ik uit elkaar gingen, brak mijn hart. Hun wereld veranderde in één klap en ik voelde een enorme verantwoordelijkheid om het zo goed mogelijk te regelen voor hen. Dat gevoel van falen, die knagende angst dat mijn kinderen de dupe zouden worden van onze scheiding – het was overweldigend.
In die emotionele achtbaan kwam het ouderschapsplan op tafel. Met mijn juridische achtergrond wist ik precies wat zo’n plan moest bevatten: duidelijke afspraken over zorg en opvoeding. Het klonk rationeel, logisch zelfs. Maar toen ik er middenin zat, ontdekte ik dat de theorie op papier maar één ding is, en de praktijk iets totaal anders.
Toen mijn ex-partner en ik ons ouderschapsplan opstelden, moesten we niet alleen nadenken over de praktische kant, zoals wie wanneer de kinderen zou hebben, maar ook over de emotionele kant. Hoe zorgen we ervoor dat onze kinderen zich gezien en gesteund zouden voelen? Hoe zouden we omgaan met nieuwe partners? Die gesprekken waren allesbehalve makkelijk, maar zo ontzettend belangrijk.
We kozen voor co-ouderschap, iets wat voor ons allebei belangrijk was. Toch voelde het in het begin als een zware opgave.
Mijn ex-partner en ik wilden allebei het beste voor de kinderen en dat gaf ons een goede basis om tot afspraken te komen. We kozen voor co-ouderschap, iets wat voor ons allebei belangrijk was. Toch voelde het in het begin als een zware opgave. Voor mijn ex-partner betekende het meer verantwoordelijkheid nemen voor de zorg van de kinderen. En voor mij? Vrijheid – iets waar ik al jaren niet meer aan gewend was. En die vrijheid voelde in het begin vreselijk. Ik miste mijn kinderen elke keer dat ze bij hun vader waren.
Maar langzaamaan merkte ik ook dat er ruimte ontstond voor mezelf. Voor mijn eigen wensen en dromen. Het ouderschapsplan gaf structuur, en die structuur bood uiteindelijk ook rust. Zo begon ik te dromen over mijn nieuwe leven, en beetje bij beetje ontdekte ik weer wie ik was buiten het moederschap.
Wat ik al snel leerde, is dat een ouderschapsplan niet alles kan dekken. Hoe goed je afspraken ook zijn, de praktijk loopt altijd anders. Een simpel voorbeeld: toen er een nieuwe partner in het leven van mijn ex-partner kwam met eigen kinderen, was eigenlijk niet alleen de introductie van die persoon in het leven van mijn kinderen een gespreksonderwerp. Hoe ga je om met vakanties die in het nieuwe samengestelde gezin niet gelijk lopen? Moet degene zonder partner zich dan maar aanpassen? Of zet je je hakken in het zand? Zo liepen wij in de praktijk tegen kleine frustraties aan.
Je hebt niet altijd een stem in het ouderschapsplan van de kinderen van je partner, maar je invloed op hun leven is onmiskenbaar.
Als mediator zie ik dit ook vaak terug bij anderen. Zelfs met de beste intenties en het meest gedetailleerde plan komen er altijd onverwachte situaties op je pad. Het ouderschapsplan is een startpunt, maar het is de flexibiliteit en bereidheid om te blijven communiceren die het echt laat werken.
Naast mijn eigen twee kinderen, kwam ik in mijn nieuwe relatie ook terecht in de rol van bonusmoeder van twee jongens. Bonusmoeder worden was een compleet nieuwe ervaring. Plotseling sta je in een situatie waar je weinig controle over hebt en waar de regels al grotendeels vastliggen. Je hebt niet altijd een stem in het ouderschapsplan van de kinderen van je partner, maar je invloed op hun leven is onmiskenbaar. Dat is soms een lastige balans. Want hoe zorg je ervoor dat je betrokken bent, zonder dat je hun moederrol overneemt?
De dynamiek in een samengesteld gezin vraagt veel flexibiliteit. Ik heb geleerd dat, net als in mijn eigen ouderschapsplan, communicatie essentieel is. En soms betekent dat een stap terug en loslaten, zelfs als het moeilijk is. Bonusmoeder zijn heeft me nog beter doen begrijpen hoe belangrijk het is om afspraken te maken die ruimte laten voor groei, verandering en nieuwe relaties.
Door mijn eigen ervaring begrijp ik nu, als mediator en coach, hoe belangrijk het is om verder te kijken dan de standaard. Elk gezin is anders, elk plan moet op maat gemaakt worden. En zelfs dan is het belangrijk om te beseffen dat het ouderschapsplan geen statisch document is. Het groeit en verandert, net als de kinderen. Het is dus helemaal niet raar om hier af en toe hulp bij nodig te hebben.
Ik ben trots op hoe mijn ex-partner en ik onze scheiding hebben aangepakt. We zitten elk jaar minimaal één keer samen om tafel om onze afspraken te herzien, omdat de kinderen ouder worden en hun behoeften veranderen. En ik heb geleerd dat je ook als bonusmoeder een stem hebt – al is het soms indirect. Het gaat erom hoe je samen een veilige, liefdevolle omgeving voor de kinderen creëert, zelfs als je niet altijd de eindbeslissing maakt.
Mijn tips:
- Blijf praten: het klinkt cliché, maar open communicatie is de sleutel. Blijf in gesprek met je ex-partner over hoe jullie samen de beste keuzes voor de kinderen kunnen maken.
- Wees flexibel: het ouderschapsplan is een leidraad, geen eindstation. Houd ruimte voor veranderingen, vooral naarmate de kinderen ouder worden of als er nieuwe partners in beeld komen.
- Zie het grotere plaatje: focus niet alleen op de kleine details, maar blijf altijd denken aan wat het beste is voor de kinderen op de lange termijn.
- Betrek een mediator die echt naar je luistert: het verschil tussen een standaardoplossing en een gepersonaliseerd plan is enorm. Zoek een mediator die verder kijkt dan de juridische kant en echt luistert naar wat jullie gezin nodig heeft.
- Omarm je rol als bonusouder: je hebt misschien geen formele rol in het ouderschapsplan van je stiefkinderen, maar je bent een belangrijk onderdeel van hun leven. Wees betrokken, maar respecteer ook de grenzen.
Het ouderschapsplan is een belangrijk document, maar het echte werk ligt in de dagelijkse praktijk. Als bonusmoeder én gescheiden moeder heb ik geleerd dat niets vaststaat en dat het belangrijkste is om samen te blijven werken aan een veilige en liefdevolle omgeving voor de kinderen. Dat is de echte kracht van co-ouderschap.
Wil je meer weten over het werk van Daniëlle? Je leest hier op haar website Mediation Garantie
Lees ook: Bonusmoeder: het woord dat ik als bewust kinderloze vrouw nooit had verwacht te gebruiken
Volg je mij al op Instagram? Leuk als ik je daar zie!